Muhsin Türkiye’de şifa bulacak

Gazze’deki savaşın acı yüzü, en çok masum çocukların hayatını değiştirdi. Onlardan biri de, beş ay önce İsrail bombardımanı sırasında bacağından ağır yaralanan 10 yaşındaki Muhsin Omer Salemdeeb. Küçük Muhsin’in savaşın gölgesinde yaşadığı acılar, Türkiye’de umut ışığıyla buluştu. Beş ay önce İsrail bombardımanında bacağından yaralanan Muhsin’in durumu, Gazze’deki sınırlı sağlık imkanları nedeniyle hızla kritikleşti. Türkiye’de yaşayan amcası Enes Saleeemdeed Türkiye’deki yetkililere ulaştı ve Kudüs Türk Konsolosluğu’nun da desteğiyle, Muhsin ve babaannesi yaklaşık iki ay önce Gazze’den çıkarılarak Ankara’ya getirildi.

Gazze’de yaşanan saldırılarda bacağı yara alan 10 yaşındaki Muhsin, o günden sonra yürüyemez hale geldi. Ailesiyle birlikte hayatta kalma mücadelesi verirken, yarasının enfeksiyona dönüşmesiyle durum kritik bir hal aldı. Gazze’deki sağlık imkanlarının yetersizliğinin, Muhsin’in hayatını her geçen gün daha da tehlikeye soktuğunu söyleyen Amcası Enes Salemdeeb, “Muhsin’in durumu ciddiydi, Gazze’de yapılan müdahaleler yetersizdi. Yarasında enfeksiyon vardı ve kemik çürümeye başlamıştı. Türkiye’ye getirilmeseydi, onu kaybedebilirdik. Ben de arkadaşlarıma durumdan bahsettim ve Türk yetkililerle iletişime geçtik. Kudüs Türk Konsolosluğu ise Gazze’deki ailemle iletişime geçti. Annem ve Muhsin, iki ay önce Gazze’den çıkarılarak Ankara’ya getirildi. Şu an Bilkent Şehir Hastanesi’nde tedavi görüyor. Ameliyatlar devam ediyor, durum hâlâ kritik” diye ekliyor.

Muhsin’in yaşadıkları sadece fiziksel acıyla sınırlı değil. Savaş, psikolojisinde de derin yaralar açtı. Amcası, “Muhsin hâlâ yaşadıklarının etkisi altında. Ailesi Gazze’de çadırda yaşıyor. İki kardeşi var, ağabeyi de savaşta elinden yaralandı. 337 akrabamızı kaybettik. Muhsin en çok ailesini ve kardeşlerini düşünüyor, tekrar Gazze’ye dönmek istiyor. Ben de İstanbul’daki iş yerimi kapatıp Muhsin’in tedavisi için Ankara’ya geldim. Çalışmadığım için aileme yardım edememek beni çok üzüyor” dedi.

Umutla dolu küçük yüreğiyle hayata tutunmaya çalışan Küçük Muhsin ise yaşadıklarını ve geçmişe duyduğu özlemi şu ifadelerle anlattı: “Savaş başlamadan önce yürüyebiliyordum. Arkadaşlarımla oyunlar oynar, ayaklarımın üzerinde dururdum. Şimdi ise ayağımın kesilme ihtimali var. Çocukluğumu, mutlu günlerimi ve en çok da ayağımı geri istiyorum. İnsanlar sadece bir parça ekmek bulabilmek için ölüyor. Her şeyimiz yok oldu. Biz sadece eski mutlu hayatımıza geri dönmek istiyoruz. Şu an bacağımı ve ailemi kaybetmek istemiyor. Tekrar onların yanına dönmek istiyorum.”