Mehmet Nezir GülBundan asırlar önce üç arkadaş yola çıkar. Akşam olunca, yatıp uyumak üzere bir mağaraya girerler. Şimdiki gibi otel yok her tarafta. Otobüs, taksi de yok. Bu üç arkadaş mağaradayken sabaha doğru şiddetli bir sel ve fırtına sonucu …
Bundan asırlar önce üç arkadaş yola çıkar.
Akşam olunca, yatıp uyumak üzere bir mağaraya girerler. Şimdiki gibi otel yok her tarafta. Otobüs, taksi de yok.
Bu üç arkadaş mağaradayken sabaha doğru şiddetli bir sel ve fırtına sonucu, dağdan kopan bir kaya mağaranın ağzını kapatır. Ne kadar uğraşsalar da kayayı kımıldatmaları mümkün olmaz. Bunun üzerine içlerinden biri der ki:
“Yaptığımız iyilikleri anarak Allah’a dua etmekten başka bizi bu kayadan hiçbir şey kurtaramaz. Herkes yaptığı bir iyiliği anlatsın ve bununla Allah’tan çıkış yolu isteyelim, dua edelim!”
Bu fikir kabul gördü. Birinci adam söze başladı:
“Allah’ım! Benim çok yaşlı bir annemle babam vardı. Onlar yemeklerini yemeden çoluk çocuğuma ve hizmetçilerime bir şey yedirip içirmezdim.
Bir gün hayvanlara yem bulmak üzere evden ayrıldım. Onlar uyumadan önce de dönemedim. Eve gelir gelmez hayvanları sağıp sütlerini annemle babama götürdüğümde, baktım ki ikisi de uyumuş. Onları uyandırmak istemediğim gibi onlardan önce ev halkının ve hizmetkârların bir şey yiyip içmesini de uygun görmedim.
Süt kabı elimde bütün gece şafak atana kadar başlarında bekledim. Hiç birimiz o akşam yemek yemedik. Nihayet annemle babam uyanıp sütlerini içtiler.
Ey Rabbim! Şayet ben bunu senin rızanı kazanmak için yapmışsam, bizi şu kayadan kurtar!”
Adam sözünü bitirir bitirmez kayada bir sarsıntı oldu, mağaranın ağzı biraz aralandı fakat çıkılacak gibi değildi.
İkinci adam söze başladı:
“Allah’ım! Amcamın bir kızı vardı. Onu herkesten çok seviyordum. Ona sahip olmak istedim. Fakat o arzu etmedi. Haram teklifimi hiçbir zaman kabul etmedi.
Bir yıl kıtlık olmuştu. Amcamın kızı çıkıp geldi. Yardımda bulunmamı istedi. Kendisini bana teslim etmesi şartıyla ona yüz yirmi altın vereceğimi söyledim. İstemeye istemeye kabul etti. Ona sahip olacağım zaman bana dedi ki:
“Ey amcaoğlu! Allah’tan kork! Dinin uygun görmediği bir yolla beni elde etme!”
Onun bu sözü beni çok etkiledi. Çok sevip arzu ettiğim hâlde kendisinden uzaklaştım. Verdiğim altınları da geri almadım.
Allah’ım! Eğer ben bu işi sadece senin rızanı kazanmak için yapmışsam, başımızdaki sıkıntıyı bizden uzaklaştır!”
Bunun üzerine kaya biraz daha açıldı fakat yine çıkılacak gibi değildi.
Son olarak üçüncü adam konuştu:
“Allah’ım! Bir zamanlar birçok işçi tuttum. Onlar işlerimde çalıştılar. Parasını almadan giden biri dışında hepsinin ücretini verdim. Giden adamı bulamayınca parasını çalıştırdım. Bu paradan büyük bir servet türedi. Bir gün bu adam çıkageldi.
“Ey Allah kulu! Yıllar önce senin yanında çalıştım. Ücretimi alamadan gittim. İşte şimdi geldim, bana hakkımı ver!”
Ben de ona dedim ki:
“Şu gördüğün develer, sığırlar, koyunlar senin ücretinin kazancı.”
Adamcağız gösterdiğim sürüye ve yanındaki adamlara baktı inanmadı:
“Ey Allah’ın kulu! Benimle alay etme lütfen, ücretimi ver de gideyim!”
“Hayır, seninle alay etmiyorum, bunların hepsi senin.”
Bunun üzerine o adam, geride bir tek şey bırakmadan hepsini önüne katıp götürdü.
“Ey Rabbim! Eğer bu işi sırf senin rızanı kazanmak için yapmışsam, içinde bulunduğumuz sıkıntıdan bizi kurtar.”
Üçüncü adam da iyiliğini söyleyip Allah’a dua edince mağaranın ağzını tıkayan kaya iyice açıldı ve onlar da çıkıp gittiler.”
…
Yaptığımız her işi samimiyetle yapmak…
Haram bir işe niyet ettiğimizde, işlemeye koyulduğumuzda hemen vaz geçmek.
Şayet işlediysek acilen tevbe etmek.
Her zaman, hepimizin hayat yolculuğundaki temel ölçüler.
Sahi, o insanların yerinde biz olsaydık hangi amellerimizle Allah’a dua ederdik acaba? ***
